www.fototechnikrzeszow.fora.pl

radek878

Jakie nazwy nosiły te procesy ?

Nips – badał asfalt syryjski( światłoczuły ) na szklaną płytkę, nie było związków srebra ( Heliografia )
Dager – doprowadził do tego że fotografia została wynaleziona, wprowadził jodki i bromki robił to na blaszce. Wychodziła jedna kopia. Metalowa płytka posrebrzana. ( Erotypia )
Talbot – robił negatywy na podłożu papierowym, z jednej strony natłuszczany. Pierwszy proces negatywowo pozytywowy. Z góry założone kopiowanie. ( Kalotypia )

Fotoliza – rozkład halogenków pod pływem światła,
Halogenek – związek światłoczuły srebra z pierwiastkiem grupy chlorowców,

Obraz utajony – wszystko co nie jest nawet pod mikroskopem nie widoczne. niewidoczne zmiany po naświetleniu materiału
Jak powstaje obraz utajony ?
Pod wpływem odrywania się elektronów pod wpływem światła.
W cyfrówce:
W każdym pikselu wytwarzają się ładunki elektryczne ( na matrycy ). Matryca w cyfrówce jest z krzemu krystalicznego a on jest półprzewodnikiem który pod wpływem światła wydziela elektrony. Dwa przetworniki przetwarzają to na napięcie a drugi przekształca to na jasność.
Centra czułości – zarodki od których się zacznie na cały proces wywoływania na papierze. Punkty najmocniej naświetlone od których zaczyna się proces powstawiania obrazu. Powstają już wtedy gdy materiał w fabryce dojrzewa. Musi leżeć dwa, trzy miesiące żeby dojrzał. Powstają w emulsji w czasie dojrzewania.
Centra wywoływania – centra czułości które maja odłożone min już cztery cząsteczki srebra. Wtedy wywoływacz może wywołać obraz z lasu Wink

.
Reakcja redukcji – ( Fotoliza ) pod wpływem naświetlania i wywoływania.
Reakcja utleniania – Reakcja odwrotna do redukcji, np. w tonowaniu ( zmiana na sepie ) Srebro zmieniało się w sole. Odbielaniu i osłabianie. ( osłabiło mnie to… Wink

)
Wymień składniki do emulsji fotograficznej:
- chlorki, bromki
- żelatyna i Halogenki, związki światłoczułe
Dodatki do emulsji:
- barwniki, zwilżacze,
Po co stosuje się dojrzewanie chemiczne ?
- żeby powstały centra czułości
Dzielimy na dwa rodzaje:
-fizyczne ( centra rosną pod wpływem temperatury ),
-chemiczne ( cantra rosną pod wpływem żelatyny ),
Budowa negatywu: (warstwy pomocnicze,)
- warstwa ochronna, ( uszkodzenia mechaniczne ),
- warstwa światłoczuła, ( najwazniejsza ),
- preparacyjna, ( spoiwo żeby się trzymała warstwa światłoczuła ),
- podłoże,
- warstwa przeciw odblaskowa z antystatyczną, ( zredukować zbędne promieniowanie, stłumic naddatek promieniowania, żeby się nie elektryzowało )
Papier fotograficzny ( barytowy ):
- warstwa ochronna,
- warstwa światłoczuła,
- warstwa preparacyjna,
- podłoże,
Papier o podłożu poliestrowym:
- nie ma ochronnej warstwy
- światłoczuła
- preparacyjna
- folia polietylenowa ( obtoczona z obu stron ),
Odblaskowość - wada emulsji która prowadzi do powstawania odblasków,
Odblask refleksyjny - promienie po przejściu przed warstwe światłoczułą odbijają się od podłoża i powracają do emulsji powrotem i naświetlanją emulsje pod innym kątem i robią nam drugi obraz,
Odblask dyfuzyjny – poszerza nam wszystkie granice, kontury nie są kreską ostrą, nadmierne promieniowanie rozchodzi się w poprzek,
Co decyduje że coś jest jakiegoś koloru?
- kolor promieni odbitych od tego przedmiotu,
Odcień - długość fali światła w jednolitym kolorze,
Jaskrawość - stosunek danego koloru do barwy doskonale białej,
Nasycenie – stosunek bieli do danego koloru,
Prawo Bunsena i Roscoe
Prawo Bunsena H=E*t H – ekspozycja E – intensywność światła t – czas
Dla czasów średnich nie gra roli czy jest większy czas czy przesłona tylko żeby proporcje były te same. Kilka kombinacje daje ten sam efekt w kombinacji czasu i przesłony.
Zjawisko Schwarzschilda
Dla bardzo długich czasów naświetlania i dla bardzo krótkich czasów naświetlania efekt jest zawsze gorszy niż w prawie bunsena
Czułość własna - czułe na promieniowanie fioletowe niebieskie i na ultrafioletowe
Czułość ogólna – czułość na światło białe, to co podane na opakowaniu,
Gęstość optyczna – zaczernienie materiału powstałe pod wpływem obrazu optycznego,
Różnica między gęstością optyczną a zadymieniem ?
Zadymienie – niepożądane zaczernienie materiału światłoczułego, ( źle przechowywany materiał ),
Sensytometr – przyrząd do mierzenia światłoczułości,
Densytometr - przyrząd do mierzenia gęstości optycznej,
Jaka powinna być temperatura barwowa do pomiaru czegoś tam ?
5400 k – do dziennego,
3200k – do studyjnego,
2850k - dla papierów fotograficznych,
Sesywilizacja optyczna – rozszerzenie barwo-czułości materiału fotograficznego przez wprowadzenie do emulsji odpowiednich barwników,
Materiały fotograficzne pod względem ich uczulenia spektralnego ?
- barwo ślepe – posiadające tylko czułość własną,
- ortochromatyczne – czułość własną + na zieleń,
- panchromatyczne – czułość na całe widmo,
Materiały fotograficzne o poszczególnych gradacjach:
- gradacja:
- miekka – mały kontrast,
- twarda – Duży kontrast,
- normalna,
- gradacja specjalna – troszeczkę mniej kontrastu ( zdjęcia portretowe )
- Multigradacyjne – uzyskanie różnych kontrastów w zależności od kolorów w których się kopiuje,
Papiery o zmiennej gradacji:
Wielogradacyjne są to papiery w których możemy regulować kontrast poszczególnymi kolorami,
- zmniejszyć kontrast –kopiować światłem żółtym,
- zwiększyć kontrast – światło purpurowe,
ISO – międzynarodowe,
ASA – USA,
DIN – Niemieckie,
GOS – ruskie,
Hydrochinon – główny składnik wywoływacz, ( abney ),
Herschel – utrwalacz tiosiarczan sodowy,
Zdolność rozdzielcza – ilość linii na danej powierzchni,
Ostrość konturowa – miara odblasku dyfuzyjnego, odpowiada za to żeby kontury były ostre bądź nie ostre,
Popularne substancje wywołujące:
- Metol,
- Hydrochinon,
Receptura najprostszego przerywacza: ( zakończyć proces wywoływania ):
- Woda z octem
Po co utrwalanie:
- żeby było trwałe, pozbywamy się wszystkich światłoczułych związków srebra,

Wywoływanie filmu czarnobiałego w procesie c41:
Chemia jest do filmu barwnego, budowa filmu jest taka sama jak do zdjęć kolorowych,
C41 – negatyw barwny,
RA4 - papier barwny,
E6 lub e4 – obróbka odwracalna ( slajdy ),
Na czym polega tonowanie i w jakim celu się je stosuje?
Tonowanie – zmiana czarnego obrazu srebrowego na wybrany kolor,
Proces obróbki odwracalnej – naświetla się materiał srebrowy jak materiał negatywowy,
Dwa etapy:
- wywoływanie czarnobiałe – wychodzi negatyw którego my nie widzimy, naświetlany drugi raz,
- wywoływany barwnie,( pozytyw )
- odbielenie całego srebra

Koniec
by Radzio
Miłego ściągania… Wink

Kasia23

Co my byśmy bez Ciebie zrobili Smile

Marcin

Miro

Kasia23

No w końcu coś się dzieje na tym naszym forum Smile

lusi

Trochę dużo jak na ściągi Sad

Nie wiem czy będzie mi się chciało to czytać a co dopiero uczyć Shocked

KasiaaaSW

Wydrukował ktoś te opracowane przez Bogdana zestawy z mejla naszego? Cobym mogła je sobie jutro skserować, gdyż ponieważ zabrakło mi tuszu w drukarce i co za tym idzie sama ich wydrukować nie mogę ;]

peters

Ja coś mam

Miro

ja też mam jak coś

Miro

Zestaw 1
1. Scharakteryzuj parametry (czas i przysłonę) stosowane w trybach tematycznych aparatu fotograficznego.
2. Jaką temperaturę barwową ma światło dzienne?
6500 K
Temperatura barwowa wyrażana jest w kelwinach, czyli jednostce temperatury zdefiniowanej w układzie SI, tożsamej ze skalą Celsjusza, przy czym pozbawionej wartości ujemnych (0 kelwinów to -273,15 stopni Celsjusza). Istnieje szereg określonych wartości temperatur barwowych różnych źródeł światła takich, jak świeca (1850 K), żarówka (2800 K) czy światło słoneczne (5000–6500 K, w zależności od pory dnia i pogody). Istnieją też źródła światła, których temperatura nie ma wiele wspólnego z dominantą barwną. Przyjmuje się dla nich pewne uproszczenie i określa, jaka temperatura najbardziej odpowiada jego barwie, np. dla świetlówki jest to 5000 K.

Zmiana dominanty światła w zależności od jego temperatury barwowej. Jak widać najbardziej zbliżone do bieli jest światło o temperaturze około 6500 kelwinów. Odpowiada to światłu Słońca filtrowanemu przez warstwę chmur.

Temperatura barwowa – temperatura ciała doskonale czarnego, w której wysyła ono promieniowanie tej samej chromatyczności, co promieniowanie rozpatrywane. Innymi słowy, jest to obiektywna miara wrażenia barwy danego źródła światła, np.:
 2000 K - barwa światła świeczki
 2800 K - barwa bardzo ciepłobiała (żarówkowa)
 3000 K - wschód i zachód Słońca
 3200 K - barwa światła żarowego lamp studyjnych
 4000 K - barwa biała
 5000 K - barwa chłodnobiała
 6500 K - barwa dzienna
 10000-15000 K - barwa czystego niebieskiego nieba
 28000-30000 K - błyskawica

Zestaw 2
1. Co znaczy, że ogniskowa jest standardowa do danego formatu?
Jako ogniskową normalną dla danego aparatu przyjęto uważać ogniskowa o długości równej długości przekątnej elementu rejestrującego obraz, w przypadku aparatów cyfrowych - przekątnej matrycy. Obiektyw z ogniskową o długości normalnej nazywanej też standardową ma kąt widzenia najbardziej zbliżony do kąta widzenia oka ludzkiego i zdjęcie zrobione obiektywem o takiej ogniskowej ma perspektywę taką, jaką widzimy patrząc oczyma na fotografowane obiekty. Stąd nazwa ogniskowa normalna
Dla wygody Czytelnika tego paragrafu przytaczamy tu, nieco uzupełnioną, tabelkę z paragrafu Rozmiary matryc, gdyż będziemy się do niej odwoływać w naszych objaśnieniach.

SYMBOL Średnica D mm Przekątna matrycy mm Wymiary matrycy mm OGNISKOWA NORMALNA mm
1/2.7'' 9,4 6,72 5.37 x 4.04 6,7
1/2.5'' 10.2 7,2 5.76 x 4.29 7,0
1/1.8'' 14,1 8,93 7,18 x 5,32 9,0
1/1.7'' 14,9 9,50 7.60 x 5.70 9,5
1/1.6'' 15,9 10,5 8,4 x 6,3 10,5
2/3'' 16,9 11,0 8.80 x 6.60 11,0
APS-C 45,7 27,3 22.70 x 15.10 27,0
Pełny format Nie
dotyczy 43,3 36.0 x 24,0 43,3
50,0
Zwróćmy uwagę, że dla pełnego formatu małoobrazkowego, czyli dla najbardziej popularnych analogowych aparatów małoobrazkowych, ogniskowa normalna wynosi 43,3mm.
Z różnych powodów przyjęło się stosowanie obiektywu o ogniskowej 50,0mm, jako obiektywów standardowych dla tych aparatów, należy jednak pamiętać, że "prawdziwie normalną" ogniskową dla tego formatu jest 43,3mm.

2. Co oznaczają pojęcia: gęstość optyczna i zadymienie?
GĘSTOŚĆ OPTYCZNA – to pochłonięta część promieniowania, które padło na błonę fotograficzną i które podczas wywoływania powoduje redukcję bromku srebra do srebra metalicznego.
Gęstość optyczna może wynosić od 0 do nieskończoności. Fotografów interesuje zaledwie gęstość optyczna od 0 do 3
od 0 do 2 – Maksymalne zaczernienie błyszczącego papieru fotograficznego, półmatowego 1,6 – 1,9, matowego 1,3.
od 0 do 3 – Maksymalne zaczernienie negatywu
Gęstość optyczna zależy od ilości światła padającego na materiał światłoczuły.

Emulsja niedostatecznie naświetlona nie reaguje wzrostem zaczernienia, tylko w nieznacznym stopniu ulega równomiernemu zaczernieniu pod wpływem działania wywoływacza (zadymienie). Gęstość optyczna = zadymieniu, czyli zaczernieniu materiału powstałemu bez udziału światła.
Zadymienie powstaje bez udziału obrazu optycznego (za sprawą za długiego lub nieprawidłowego dojrzewania chemicznego). W materiałach długo przechowywanych reakcja dojrzewania chemicznego przebiega cały czas psując właściwości fotograficzne materiału w razie naświetlenia go i wywołania po przeterminowaniu.

Zestaw 3
1. Na jakiej zasadzie działa warstwa przeciwodblaskowa w obiektywie?
Warstwa przeciwodblaskowa. Napylona na soczewki obiektywu cienka warstwa substancji zapobiegającej odbijaniu światła. Pozwala uniknąć wielokrotnego odbicia światła od powierzchni poszczególnych soczewek, i dzięki temu uniknąć takich defektów obrazu jak flara i bliki.

Flara. Powstający na skutek odbić światła wewnątrz obiektywu duży spadek kontrastu, objawiający się silną poświatą w pobliżu silnych źródeł światła, również tych znajdujących się poza kadrem. Powstawaniu flary sprzyja silne, kontrowe (skierowane w stronę aparatu) oświetlenie, np. podczas fotografowania pod słońce a zapobiegają powłoki przeciwodblaskowe oraz stosowanie osłony przeciwsłonecznej.
Bliki. Powstające na skutek odbić światła wewnątrz obiektywu i jego i ponownego ogniskowania "zajączki", czyli barwne plamy na zdjęciach. Ich powstawaniu sprzyja silne, kontrowe (skierowane w stronę aparatu) oświetlenie, np. podczas fotografowania pod słońce a zapobiegają powłoki przeciwodblaskowe oraz stosowanie osłony przeciwsłonecznej.

2. Jakie cechy posiada materiał za krótko naświetlany?

Zestaw 4
1. Podaj różnicę pomiędzy zoomem optycznym a cyfrowym.
Zoom optyczny jest krotnością ogniskowej, czyli wartość zoom informuje nas ile razy możemy zwiększyć ogniskową w obiektywie zmiennoogniskowym. Na przykład zoom x4 informuje nas, że najdłuższa ogniskowa danego obiektywu jest czterokrotnie dłuższa od najkrótszej ogniskowej tego obiektywu. Tak więc zoom optyczny nie informuje nas jakie "przybliżenie" uzyskamy z danego obiektywu, a jedynie ukazuję skale regulacji ogniskowej, z której wynika owe "przybliżenie". Można więc powiedzieć, że zoom przedstawia zakres regulacji "przybliżenia" a nie samo "przybliżenie". Aby określić przybliżenie na jakie pozwala dany obiektyw zmiennoogniskowy, należy wziąć pod uwagę długość ogniskowej, a właściwie ekwiwalentu ogniskowej. O czym można przeczytać w dziale "Obiektywy".
Zoom cyfrowy to z kolei nic innego jak powiększenie przez aparat utrwalonego na matrycy obrazu cyfrowego. Takie powiększenie powoduje pogorszenie jakości obrazu i równie dobrze można je wykonać na komputerze. Zatem używanie zoom'u cyfrowego daje nam jedynie pozorne przybliżenie i jest to sztuczne powiększenie tworzone przez procesor w aparacie. Informowanie klienta o dużym zoom'ie cyfrowym jest raczej chwytem marketingowym, gdyż producenci doskonale zadają sobie sprawę, że klienci zwracają dużą uwagę właśnie na zoom.

2. Scharakteryzuj procesy: wywoływania i utrwalania.
WYWOŁYWANIE – polega na różnicy szybkości redukcji miejsc różnie naświetlonych, nie naświetlone miejsca też by się wywołały po długim czasie. Może być rozpoczęte w centrach czułości, w których są odłożone 4 cząsteczki srebra fotolitycznego. Proces nie rozpoczyna się równomiernie lecz od kilku najbardziej naświetlonych punktów.
UTRWALANIE – rozpuszczenie i wypłukanie pozostałych w emulsji halogenków srebra, które bez tej czynności nadal pozostałyby aktywne i naświetliły po zaraz po wyciągnięciu materiału na światło (zwłaszcza dzienne). Utrwalacz to związek, który łączy się z halogenkami srebra w związek rozpuszczalny w wodzie.
(nie można za długo utrwalać materiału, ponieważ oprócz zbędnych soli srebra zacznie rozpuszczać się obraz srebrowy, zwłaszcza gdy do utrwalacza dostanie się tlen lub środowisko będzie za kwaśne).

Zestaw 5
1. Jaką temperaturę barwową ma światło żarowe?
2800 K

2. W jaki sposób działa głowica filtracyjna w powiększalniku?
Celem wynalazku jest osiągnięcie w prosty sposób dobrego wymieszania barw, dobrej transmitacji i równomierności oświetlenia przy jednoczesnej poprawie jasności oświetlenia negatywu, pozwalającej na skrócenie czasu naświetlania materiału światłoczułego.
Głowica filtracyjna według wynalazku ma w układzie mieszania światła płasko-wypukłą soczewkę Fresnela o małej grubości z bezbarwnego tworzywa sztucznego, umieszczoną w drodze światła pomiędzy diafragmą wejściową a płytą wyjściową komory mieszania, w pobliżu połowy drogi optycznej przez komorę, przy czym odległość soczewki od zespołu filtrów jest mniejsza niż ogniskowa soczewki.
Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku przedstawiającym schematyczny przekrój głowicy filtracyjnej powiększalnika.
Głowica filtracyjna powiększalnika fotograficznego ma źródło światła 1 za którym umieszczony jest zespół filtrów barwnych 2 a dalej w drodze światła znajduje się diafragmą wejściowa 3 do komory mieszającej 4 zamkniętej na wyjściu płytą matową 5. Pomiędzy diafragmą wejściową 3 a płytą wyjściową 5, w połowie drogi optycznej przez komorę mieszającą 4 umieszczona jest płaskowypukła soczewka Fresnela 6 o małej grubości, wykonana z bezbarwnego tworzywa sztucznego, mieszająca, skupiająca i ukierunkowująca strumień świetlny w stronę kondensatora 7 i negatywu 8.
Głowica filtracyjna powiększalnika fotograficznego, z komorą mieszającą światło pomiędzy zespołem filtrów barwnych a kondensorem powiększalnika, znamienna tym, że komora mieszająca (4) ma płasko-wypukłą soczewkę Fresnela (6) o małej grubości z bezbarwnego tworzywa sztucznego, umieszczoną w drodze światła pomiędzy diafragmą wejściową (3) a płytą wyjściową (5) w pobliżu połowy drogi optycznej komory mieszającej (4), przy czym odległość soczewki (6) od zespołu filtrów (2) jest mniejsza niż ogniskowa soczewki (6).

Zestaw 6
1. Od czego zależy głębia ostrości?
Głębia ostrości - przestrzeń, wewnątrz której wszystkie elementy są ostre w obrazie.
Od wielkości przysłony zależy głębia ostrości, gdzie głębią ostrości określamy odległość od pierwszego ostro odwzorowanego miejsca na zdjęciu do ostatniego.
Stosując różne przesłony mamy wpływ na strefy ostrości zdjęcia, dzięki nim możemy nadać zdjęciu nasz indywidualny charakter.

Głębia ostrości zależy też od ogniskowej obiektywu, czym mniejsza ogniskowa tym głębia ostrości jest większa. Jeśli uzyskać chcemy większą głębię ostrości należy stosować obiektywu o krótszych ogniskowych, natomiast chcąc rozmyć tło - obiektywy o większej ogniskowe.
Ogólnie należy wiedzieć, że jeśli zmniejszamy ogniskową to głębia ostrości rośnie, natomiast jeśli ogniskową obiektywu zwiększamy to głębia ostrości maleje.
- jeśli chcemy uzyskać dużą głębię ostrości (np. zdjęcia krajobrazowe) - używamy obiektywów o małej ogniskowej;
- jeśli chcemy uzyskać małą głębię ostrości (np. portret) - używamy obiektywów o większej ogniskowej.

2. Jakie cechy posiada materiał za długo naświetlany?

Zestaw 7
1. W jaki sposób można zlikwidować przebarwienia skóry za pomocą filtrów barwnych do fotografii czarno – białej?
Portret:
filtry żółtozielony - łagodzi niedoskonałości na skórze
filtr pomarańczowy - tuszuje skazy na skórze

Plener:
filtr żółtozielony pogłębi rozpiętość tonalną szarości lasów i zieleni
filtr pomarańczowy - udramatyczni sceny oddaje ciemniej niebo
filtr czerwony - dla mocnego kontrastu i zdjęć architektury

2. Jakie cechy posiada materiał za krótko wywoływany?

Zestaw 8
1. Co oznacza pojęcie blooming?
Chociaż wiemy, że należy unikać wykonywania zdjęć pod słońce, każdemu prędzej czy później zdarzy się zrobić takie ujęcie. Jakież będzie nasze zdziwienie, gdy zamiast tarczy słonecznej bądź silnie prześwietlonego fragmentu zdjęcia ujrzymy coś, co raczej wygląda jak… eksplozja w atmosferze. Nie ma obaw – nie sfotografowaliśmy zakończonego niepowodzeniem startu wahadłowca lub lądowania Obcych na Ziemi – w ten sposób objawia się jedna z niedoskonałości matryc światłoczułych stosowanych w aparatach cyfrowych. Efekt ten nie doczekał się jeszcze polskiego określenia, dlatego powszechnie stosuje się nazwę anglojęzyczną – blooming.
BLOOMING - PRZELEWANIE, ROZJAŚNIANIE
- Pojedynczy piksel matrycy pod wpływem naświetlania gromadzi elektrony, które następnie są "zamieniane" na napięcie proporcjonalne do ich ilości.
- Im więcej elektronów wyzwoli padające światło, tym jaśniejszy będzie na zdjęciu punkt odpowiadający temu pikselowi.
- Pojemność piksela jest jednak ograniczona.
- Silne naświetlanie po pewnym czasie (mówimy o czasie krótszym od czasu otwarcia migawki) może "zapełnić" piksel elektronami. Dalsze naświetlanie nie wpłynie już na jasność tego punktu na zdjęciu.
- Dalsze naświetlanie powoduje natomiast generowaie elektronów, które już nie mieszczą się w pikselu, powodują "przepełnienie" się pojemności piksela i "przelanie" elektronów do sąsiednich pikseli. To tak jak dolewanie wody do pełnej szklanki.
- Te elektrony "przelane" z przepełnionego piksela rozjaśnią punkt doktórego się "przelały".
Dodatkowym efektem bloomingu może, ale nie musi, być pewne przebarwienia w miejscach pikseli "zasilonych" tymi zbędnymi elektronami.
Warto zauważyć, że w wielu informacjach o aparatach cyfrowych blooming jest MYLNIE identyfikowany z aberracją chromatyczną, której to źródłem jest niedoskonałość obiektywu a nie przepałnienie piksela.
W aparatach cyfrowych obecnie (2007 rok) produkowanych, efekt bloomingu jest praktycznie wyeliminowany poprzez stworzenie specjalnych "kanałów" odprowadzających nadmiar elektronów z pełnego, czyli maksymaonie naświetlonego, piksela

2. Jaki wpływ na obraz fotograficzny ma przeterminowanie materiału światłoczułego?

Zestaw 9
1. Jakie cechy posiada materiał za długo wywoływany?

2. Ile kolorów posiada system 8 – bitowy?
Liczba bitów - Liczba kolorów
1 bit - 2
4 bity - 16
8 bitów - 256
16 bitów - 65 536
24 bity - 16 777 216
32 bity - 16 777 216

Zestaw 10
1. Jaki kąt widzenia można w przybliżeniu uzyskać obiektywem o ogniskowej = 80mm ? w aparacie małoobrazkowym?

2. Co decyduje o kolorze widzianego przez nas koloru? Scharakteryzuj pojęcia: odcień, jaskrawość, nasycenie.
Kolor jest wrażeniem barwnym, powstającym w umyśle człowieka, aby zaistniał, potrzebne jest światło, ponieważ bez niego nie da się nic zobaczyć.
Gdy promienie świetlne docierają do oka, przechodzą przez źrenicę oraz płyn w przedniej części gałki ocznej i padają na soczewkę. Ta, podobnie jak soczewka w aparacie fotograficznym, załamuje i skupia je na siatkówce, warstwie komórek położonych w tylnej części oka. Gdy światło dociera do siatkówki pobudza znajdujące się w niej komórki wzrokowe. Zawierają one barwnik i są światłoczułe. Występują dwa rodzaje takich komórek: pręciki i czopki. Pręciki są bardziej wrażliwe na promienie świetlne i dzięki nim możemy widzieć nawet przy złym oświetleniu, nie rozróżniają jednak kolorów, a jedynie odcienie szarości. Czopków jest mniej i wyróżniamy ich trzy rodzaje, każdy wrażliwy na jedną z podstawowych barw — czerwono-pomarańczową, zieloną i niebiesko-fioletową.

Odcień - odmiana koloru, która różni się od niego intensywnością lub domieszką innego koloru (jasnością).
Jaskrawość (luminancja) – światłość emitowana prostopadle do powierzchni ciała świecącego lub odbijającego światło.
Nasycenie (saturacja) to subiektywna intensywność barwy. Im barwa jest bardziej nasycona, tym jest odbierana jako bardziej żywa. Za to barwy mniej nasycone, zdają się przytłumione i bliższe szarości (odcienie szarości charakteryzują się brakiem nasycenia).

Zestaw 11
1. Jaką temperaturę barwową ma światło błyskowe?

2. Do czego służą pierścienie pośrednie?
Pierścienie pośrednie to tuleje używane w makrofotografii. Ich zadaniem jest zwiększenie odległości obiektywu od materiału światłoczułego. Dzięki ich zastosowaniu zmniejsza się minimalna odległość fotografowania, przez co rośnie skala odwzorowania, czyli powiększenie fotografowanego obiektu na materiale światłoczułym. Ceną za to jest malejąca światłosiła, dlatego obiekt fotografowany w ten sposób wymaga dodatkowego doświetlania.

Zestaw 12
1. W jaki sposób można ściemnić kolor nieba za pomocą filtrów barwnych do fotografii czarno – białej?
filtr pomarańczowy - udramatyczni sceny oddaje ciemniej niebo
filtr czerwony - służy do zwiększenia kontrastu zachmurzonego nieba poprzez przyciemnienie niebieskiego nieba przy nienaruszonej bieli chmur, przy małym zachmurzeniu powoduje to miły dla oka kontrast białych chmur i ciemnego nieba, a przy dużym zachmurzeniu – efekt nieba burzowego. Filtry żółte bądź żółto-zielone mogą służyć do rozjaśniania (uwypuklania) roślinności

2. Co to jest gęstość optyczna? Opisz wpływające na nią czynniki.
GĘSTOŚĆ OPTYCZNA – to pochłonięta część promieniowania, które padło na błonę fotograficzną i które podczas wywoływania powoduje redukcję bromku srebra do srebra metalicznego.
Gęstość optyczna może wynosić od 0 do nieskończoności. Fotografów interesuje zaledwie gęstość optyczna od 0 do 3
od 0 do 2 – Maksymalne zaczernienie błyszczącego papieru fotograficznego, półmatowego 1,6 – 1,9, matowego 1,3.
od 0 do 3 – Maksymalne zaczernienie negatywu
Gęstość optyczna zależy od ilości światła padającego na materiał światłoczuły.

Zestaw 13
1. Co oznaczają pojęcia: światłoczułość, czułość własna i czułość ogólna?
Światłoczułością nazywamy najmniejsze naświetlanie, od którego następuje rozróżnialność gęstości optycznej.
Czułość ogólna – na światło białe
Czułość własna – na światło fioletowe i niebieskie

Światłoczułość- wielkość odwrotnie proporcjonalna do naświetlania określająca stopień reagowania fotograficznych materiałów światłoczułych na światło, potocznie zwana czułością. Dzięki naświetlaniu na wywołanej warstwie fotograficznej powstaje efekt określony przez kryterium czułości. Znajomość światłoczułości umożliwia określenie prawidłowej ekspozycji materiałów fotograficznych.
Czułość ISO. Wrażliwość materiału światłoczułego na działanie światła. Wyraża się ją za pomocą szeregu liczb (najczęściej: 25, 50, 100, 200, 400, 800, 1600 i 3200) oraz skrótu ISO (International Standards Organizations). Dawniej używano też oznaczenia ASA i DIN. Im większa liczba, tym wyższa czułość – np. 200 ISO oznacza dwukrotnie większą wrażliwość na działanie światła niż 100 ISO. Zmiana czułości pociąga za sobą zmianę parametrów ekspozycji.

2. Co powoduje szumy na zdjęciach cyfrowych? Jakie mogą być rodzaje szumów?
Szumem nazywamy efekt polegający na tym, że punkty obrazu, które powinny mieć jednakową jasność i kolor różnią się od siebie.
Szumami nazywamy pojawiające się na zdjęciu plamki na obszarach jednolitego koloru. Są one efektem bądź to ustawienia w aparacie zbyt dużej czułości ISO, bądź zbyt małego lub niedokładnie wykonanego fotosensora w aparacie, którym zdjęcie wykonano.

SZUMY MATRYCY:
Różnica czułości pomiędzy pikselami
Ograniczenia technologiczne sprawiają, że nie da się wyprodukować takiej liczby fotodiod o idealnie równej wydajności kwantowej. A więc liczba elektronów generowana w poszczególnych fotodiodach przez światło o tym samym natężeniu jest nieco różna, co daje w efekcie nierównomierną jasność zdjęcia powierzchni o równej jasności.
Prąd ciemny pikseli
Fotodiody tworzące matrycę generują elektrony nawet w zupełnej ciemności. Prąd ciemny jest nieco różny dla poszczególnych pikseli, co daje dodatkowe zróżnicowanie jasności poszczególnych punktów zdjęcia.
Gorące piksele
Gorącymi pikselami nazywamy piksele o wyjątkowo dużym prądzie ciemnym, dające na zdjęciu punkty o jasności zdecydowanie większej od sąsiednich punktów widocznych na zdjęciu. Ich jasność zależy od temperatury - im cieplej, tym jaśniejszy będzie punkt pochodzący z gorącego piksela.
Szumy spowodowane opisanymi powyżej zjawiskami zwiększają się wraz ze wzrostem temperatury i wydłużaniem czasu ekspozycji. Ich źródłem jest matryca i nie mamy raczej wpływu na ich intensywność.

SZUMY ODCZYTU
Ładunek elektryczny zgromadzony w pikselu pod wpływem światła musi zostać przetworzony na napięcie, a następnie w liczbę reprezentującą jasność punktu, w którym znajduje się ów piksel. Proces ten nazywamy odczytem i w jego trakcie wnoszone są dodatkowe zakłócenia, czyli szumy.

SZUMY ZALEŻNE OD CZUŁOŚCI USTAWIONEJ W APARACIE
Wyższą czułość ISO uzyskuje się poprzez ustawienie większego wzmocnienia sygnału podawanego na przetwornik analogowo cyfrowy. Im większe wzmocnienie, tym większe będą szumy na zdjęciu.

Istnieje jeszcze kilka innych źródeł szumów objawiających się na zdjęciach z aparatu cyfrowego takich jak szumy statystyczne wynikające z fluktuacji strumienia fotonów wpadających do aparatu czy tzw. pseudo szumy będące odwzorowaniem pyłków kurzu osiadłych na matrycy aparatu z wymiennymi obiektywami. Szumy wnosi też promieniowanie kosmiczne, ale stają się one zauważalne jedynie przy bardzo długich czasach naświetlania stosowanych np. w zdjęciach nieba nocą.

Zestaw 14
1. Co oznacza pojęcie przysłona krytyczna?
Przysłona krytyczna – wartość przysłony dla danego obiektywu, przy której obiektyw ten najlepiej "rysuje", czyli pozwala uzyskać najostrzejszy obraz o najlepszym kontraście. Zwykle jest to wartość zbliżona do największej wartości przesłony danego aparatu. Wynika to z faktu, że ograniczenie się do promieni przyosiowych zmniejsza aberrację sferyczną i zwiększa głębię ostrości. Dolnym ograniczeniem wartości przesłony jest falowa natura światła i związana z nią dyfrakcja na krawędziach przysłony

2. Scharakteryzuj papiery o zmiennej gradacji.
gradacja NORMALNA (opakowanie czerwone)
- DWUKROTNY wzrost naświetlania powinien powodować DWUKROTNY wzrost zaczernienia. Krzywa przebiega wtedy pod kątem 45°, jeżeli tak jest otrzymuje się wierne oddanie rozpiętości tonalnej obiektu.

gradacja MIĘKKA (opakowanie zielone, mała kontrastowość)
- CZTEROKROTNY czas naświetlania powoduje DWUKROTNĄ gęstość optyczną.

gradacja TWARDA (opakowanie niebieskie, duża kontrastowość)
- DWUKROTNE czasy naświetlania powodują CZTEROKROTNE zaczernienie.

gradacja SPECJALNA – pomiędzy miękką a normalną.

Materiał multigradacyjny – posiada zmienny kontrast w zależności od składu spektralnego światła użytego do kopiowania
Materiały wielo gradacyjne – pierwsze papiery Ilford posiadały 2 warstwy: jedna nie uczulona (miękka), druga uczulona na światło niebieskie (twarda). Filtrem żółtym ograniczało się tworzenie zaczernienia w jednej z warstw.
Zestaw 15
1. Jakiego koloru filtra należy użyć, aby podwyższyć temperaturę barwową zdjęcia?

2. Wyjaśnij pojęcie: głębia bitowa, ile bitów posiadają systemy: CMYK i RGB?

Pojecie głębi kolorów ma związek z liczba kolorów, jaka można wyświetlić na ekranie monitora czy tez jaka zawiera obrazek. Do opisu głębi kolorów stosuje sie liczbę bitów. Np. jeden bit odpowiada liczbie dwóch kolorów (czarnym i białym), obrazek 8-bitowy posiada juz 256 kolorów. Dla określenia 16-bitowej gleby stosowana jest nazwa High Color, a dla 24-bitowej True Color.

Liczba bitów - Liczba kolorów
1 bit - 2
4 bity - 16
8 bitów - 256
16 bitów - 65 536
24 bity - 16 777 216 RGB
32 bity - 16 777 216

Pomiędzy 24-bitowa a 32-bitowa głębia nie ma żadnej różnicy w liczbie kolorów. Wiec po co jest ta 32-bitowa? Otóż dodatkowe 8-bitow nazywane jest kanałem alfa i służy do przekazywania specyficznych ( nie mieszczących sie w podstawowych 24-bitach) informacji takich jak efekty specjalne, kontrola poprawności wyświetlania barw.

Głębia bitowa jest miarą liczby bitów przechowujących informację dla jednego piksela obrazu cyfrowego. Określa ona wielkość informacji przydzielonej dla opisania barwy każdego piksela w pliku zawierającym obraz zamieniony na postać cyfrową.
Wartościami stosowanymi w praktyce dla głębi bitowej jest zakres od 1 do 39 bitów na jeden piksel.
Każdy punkt obrazu cyfrowego może być czarny, biały, szary albo barwny. Decyduje o tym liczba bitów użytych do opisania piksela.
Bit to najmniejsza jednostka informacji, jaką przetwarza komputer: może przyjmować wartość 0 lub1. W tym przypadku
0 - znaczy czarny
1 - znaczy biały

Zestaw 16
1. Jaką rolę odgrywa filtr polaryzacyjny?
Filtr ten pochłania światło o polaryzacji liniowej w wybranym kierunku. Efekt dla fotografii jest taki, że pochłania on światło rozproszone w atmosferze w przypadku fotografowania nieba. Błękit nieba staje się ciemniejszy, a chmury pozostają białe (jest to efekt podobny, choć nie identyczny, jak działanie filtru czerwonego w przypadku fotografii czarno-białej). Pozwala on również na zwiększenie nasycenia barw powierzchni matowych (np. zieleni roślin, bądź kolorów tkanin) w słoneczny dzień. Filtr najmocniej działa, gdy obiektyw skierowany jest pod kątem 90 stopni od kierunku padania światła. Z tym wiąże się również jedna z niedogodności polaryzatora – w przypadku obiektywu szerokokątnego może być widać, że np. pas nieba jest ciemniejszy a reszta powierzchni już nie. Główną wadą polaryzatora jest to, że zabiera on część światła (zwykle około 1-1,5 EV, czyli wymaga od 1 do 1,5 mniejszej przysłony lub dłuższego czasu naświetlania). Filtr polaryzacyjny umożliwia też wyeliminowanie odbić od szyby lub powierzchni wody.
- liniowy – najprostszy filtr polaryzacyjny. Efekt działania ma taki sam jak polaryzator kołowy, jednak może zakłócać działanie elementów światłoczułych bądź automatykę ostrości w nowoczesnych aparatach.
- kołowy – bardziej zaawansowany rodzaj polaryzatora. Można go stosować z każdym rodzajem aparatu.

2. Wymień specyficzne funkcje aparatu cyfrowego niedostępne w aparatach analogowych.

Miro

Jak zwykle na ostatnią chwilę Very Happy

lusi

ohoho Miro, nie wiem czy ktos zdazy sie tego nauczyc w ok. godz. Razz